Een gezegende roadtrip

Goedendag allemaal,

Het is weer tijd geworden om jullie stervelingen weer eens wat te vertellen over de avonturen van W.N. Lensing hier in het hoge koude noorden.

Allereerst even kort wat over mijn activiteiten op stage. Deze gaat erg goed en mijn begeleider is erg positief met mijn werk. Dit is altijd goed om te horen en dat geeft me energie om ook de laatste maand van de drie lekker te gaan knallen, om uiteindelijk een goede stempel bij het bedrijf achter te laten.

Zoals ik al had gemeld in mijn vorige reisblog, zou ik met Pasen een roadtrip gaan maken door Denemarken. En dus dat heb ik dan ook maar gedaan. Echter omdat ik een ongelooflijke, luie donder ben, heb ik mijn route voor het grootste gedeelte laten uitstippelen door 3 op reis. Want ja, beter goed gejat, dan slecht bedacht. Dit neemt niet weg dat ik niet een paar extra bezoekjes aan hun reis heb toegevoegd, om zo veel mogelijk te kunnen zien.

De eerste dag van roadtrip, a.k.a. Witte Donderdag, begon niet echt lekker. Aangezien Denen nogal dol zijn op feestdagen, en dan graag zo min mogelijk uitvoeren, lag ook het OV redelijk plat. Hierdoor moest ik met een omweg naar Kopenhagen toe, om mijn auto op te kunnen halen. Uiteraard miste ik mijn overstap in het plaatsje Jagersborg. Maar ja, welke idioot verzint het nou om een bushalte voor een lijnbus pal aan de snelweg te leggen. Maar goed, wat later dan gepland was ik bij de auto verhuurder. En hier kreeg een behoorlijke verrassing voor mijn kiezen. I.p.v. de Nissan Micra die ik online had geboekt, kreeg ik een dikke, vette Audi A5 mee, die van alle gemakken voorzien was, zoals navigatie, parkeersensoren en automatische deur vergrendeling. "Wouter, waarom kreeg je zo'n dure bak mee?" Nou alleen maar omdat de Nissan Micra in onderhoud was en dit de enige vrije auto was met navigatie. Dit vond ik zooooooo vervelend :P.

Maar goed nadat ik dus mijn luxe paardje van stal had gehaald, was het dan toch echt tijd om op weg te gaan. De eerste stop, waren de Kliffen van Stevn. Deze prachtige witte krijt rotsen aan de oostkust van Seeland, zijn echt de moeite waard om te bezoeken. Een prachtig stukje natuur, waar veel berggeiten lopen en ook een heel oud kerkje staat. Het uitzicht hier is prachtig en neem dus vooral even de tijd hier om te genieten. Na een uur of anderhalf hier te hebben rondgelopen, stapte ik de auto weer in en reed door naar mijn volgende stop, het Geomuseum van Fakse. "Fakse, Fakse, waar ken ik dat nou ook al weer van?", hoor ik u denken. Nou, waarschijnlijk van de niet zo subtiele 1 liter blikken bier, die ook in Nederland te verkrijgen zijn. Echter, zijn ze daar nog wat minder subtiel, met ook blikken van 2.5 liter. Deze heb ik niet gekocht, ook al wilde ik dat wel graag, want deze waren bijna 45 euro per blik. Maar goed, het museum. Dit kleine, maar toffe museum heeft een prachtige verzameling fossielen en kalkstenen, welke allemaal gevonden zijn in de afgravingen rondom Fakse. Een van deze afgravingen is openbaar toegankelijk en ook zeer de moeite waar om even doorheen te wandelen. Zorg wel dat u dan zeer goede wandelschoenen aan heeft, die vies mogen worden. Het is daar een grote modderpoel van kalk, wat niet weg neemt dat het ontzettend mooi is. Na dit modder avontuur, was het tijd geworden om naar mijn eerste overnachtingsadres te gaan. De omgeving van dit hotel was prachtig groen aangelegd. Zelfs zo groen, dat de volksmond het waarschijnlijk een golfbaan zou noemen, maar daar heb ik geen verstand van. Na hier lekkere Wienerschnitzel te hebben gehad, heb ik de dag afgesloten met voornamelijk ontspanning. Ik had immers nog een aantal intensieve dagen te gaan.

Dag twee, begon met een goed ontbijt en na mijn spullen te hebben ingeladen, reed ik verder naar mijn volgende stop, wat veruit het hoogtepunt van mijn roadtrip zou worden. De eerste stop van de dag, waren de Kliffen van Møn. Deze plek staat ook in de toeristen top 5 en dat is te merken. Het is er meestal erg druk. Dit was gelukkig nog niet het geval toen ik arriveerde. Toen was er nog bijna niemand. Dit had wellicht te maken dat het Goede Vrijdag was en dat is voor vele Denen een extra moment om 's ochtend naar de kerk te gaan. Mijn tip is dan dus ook: Mocht u naar deze kliffen gaan, kom zo vroeg mogelijk of op een gewone werkdag. Dan kun je waarschijnlijk meer genieten van dit ontzettend mooie stuk natuur. Deze 125 meter hoge kliffen bestrijken een totale lengte van ruim 7 kilometer. Om een goed gevoel te krijgen wat dit voor enorm hoogte is, is het absoluut de moeite waard om zowel boven- als onderlangs te lopen. Van boven heeft u niet alleen een prachtig uitzicht voer de zee, maar ziet u ook heel goed waar het krijt in zee is gevallen. Deze stukken zee doen namelijk wat groeniger aan. Als u onderlangs loopt, heb je echt het gevoel dat je gekrompen bent. Dan zie je pas echt hoe hoog de kliffen zijn. Maar hoe u ook naar de kliffen kijkt, ze zijn vanuit alle posities een lust voor het oog.

Nadat ik lange trap weer omhoog had genomen en best vermoeid weer boven aankwam, heb ik nog even het museum bezocht waar ze net zoals bij Fakse, allemaal fossielen en andere gevonden voorwerpen van de kliffen tonen. Daarnaast tonen zo ook een aantal simulaties, die laten zien hoe de kliffen hun huidige vorm hebben gekregen. Daarnaast hebben ze hier een vuurfontein. Geen idee wat het voor toegevoegde waarde had, maar het zag er wel vet uit. Na een heerlijke chicken sandwich voor lunch, was het tijd om verder te reizen. Het was ook inmiddels erg druk geworden en ook behoorlijk gaan regenen. Dus ik was heel blij dat ik bij droog en zonnig weer en in alle rust van deze plek heb mogen genieten.

Voordat ik naar mijn tweede hotel reed, maakte ik eerst nog even een stop bij een krokodillenhuis. En wat zie je daar als eerste bij aankomst? Inderdaad papegaaien, want die zijn familie van de krokodil. Maar goed, het bijzondere aan deze plek is, is dat het een van de weinige plekken op aarde is, althans dat zeggen ze zelf, waar alle 28 krokodillen soorten bij elkaar zijn. Naast deze 28 verschillende kroko's, hebben ze ook een paar papegaaien, wat slangen en een paar joekels van schildpadden. Echter is deze plek wel erg duur voor de hoeveelheid bezichtigingen die ze hebben. Je bent hier zo'n 15 euro kwijt voor iets wat je in een half uur gezien kunt hebben. Maar goed, het was wel vet om al die joekels van bijters te kunnen zien. Na onderweg nog even een pizza te hebben gegeten, heb ik de dag gewoon net zoals de eerste dag lekker ontspannen afgesloten in het hotel.

Dag drie stond in het teken van cultuur. En waar kun je dat nou beter doen dan in Odense, de geboortestad van Hans Christiaan Andersen. Om hier te komen moest ik nog wel eerst even een flink stuk reizen. Eerst per boot om van Seeland naar Funen te komen en vervolgens nog een flink stuk snelweg. Vooral dat stuk op de snelweg was heerlijk. Dan merk je pas echt hoe lekker een automatische Audi A5 met zeven versnellingen is.

Toen ik eindelijk in Odense was aangekomen, was het inmiddels al middag en dan hoef je gelukkig geen parkeer geld meer te betalen op zaterdag. Heuh!!! Mini financiële meevaller op deze toch al dure roadtrip. Afijn. De eerste plek die ik in Odense bezocht, was het H.C. Andersen Hus, een museum volledig gewijd aan Hans Christiaan Andersen. Zijn hele levens is hier in beeld gebracht, van alle sprookjes die hij heeft geschreven tot alle liefdes verdrieten die hij heeft moeten doorstaan. Want geloof het of niet, maar hij is gestorven als maagd. Best opmerkelijk als je het mij vraagt. Je zou verwachten dat je vrouwtjes wel in de rij staan voor iemand die van arme schoenmakers zoon het heeft weten te schoppen tot 's werelds meest bekende sprookjes schrijver. Afijn, naast een hele lading aan werken van hem, heeft het museum ook een bibliotheek, waar al zijn sprookjes staan, vertaald in meer dan 150 talen.

Na het museum te hebben verlaten, had ik niet echt het idee, waar ik toen heen zou gaan. Odense is namelijk niet echt een levendige stad. Gelukkig gaf het museum boekje de oplossing. Hierin stonden niet alleen feitjes over de werken in het museum, maar ook een wandelroute van 3 km door Odense, langs alle plekken die belangrijk waren in zijn jeugd, zoals het ouderlijk huis en de kerk waar hij gedoopt was. Deze wandelroute kan ik zeer aanbevelen. Het is een mooie route en je leert veel over de moeilijke jeugd die Andersen heeft gehad. Stap ook zeker even naar binnen bij het ouderlijk huis. Deze is zoveel mogelijk in originele staat behouden en laat je echt ervaren dat H.C. hard heeft moeten werken voor zijn centen. Na het ouderlijk huis te hebben bezocht, begon het heel hard te regenen. Ik heb toen even geschuild in een bar. Echter na een uurtje was het nog steeds niet droog en besloot ik maar om de route niet af te maken en terug te gaan naar de auto.

Hier helemaal bezopen aangekomen, ben ik ingestapt en naar mijn derde hotel gereden. Wat een enorm onpersoonlijk hotel was dit zeg. Er was niemand aanwezig bij de balie, mijn sleutel hadden ze in een envelop voor mijn kamer gelegd en als ik klachten had dan moest ik maar wachten met bellen tot na Pasen, want ze zouden toch geen gehoor geven als ik zou bellen. Maar goed, na een lekker stuk zalm te hebben gegeten in het restaurantje tegenover het hotel, ben ik gaan douchen en bijna direct gaan slapen.

De volgende ochtend, dag vier dus, kreeg ik de volgende idiote situatie in het hotel voor mijn kiezen. Er was geen ontbijt!!! Er hing een briefje aan de deur van de eetzaal dat ze geen ontbijt zouden serveren als er minder dan 10 gasten waren. Nou dit vond ik wel een beetje de druppel en gelukkig was ik niet de enige. De andere zes gasten, vonden dit net zo belachelijk en we hebben met z'n zevenen een gezamenlijke klacht achtergelaten bij de balie. We vonden het allemaal niet kunnen dat we voor 125 euro p.p.p.n. niet eens ontbijt kregen. Maar goed, ik moest toch wat eten want ik had mijn energie wel nodig die dag. Dus toen heb ik maar cola en twee bolletjes gehad als ontbijt. Maar om dit nou een paasontbijt te noemen.

Afijn, dag vier zelf stond in het teken van uitzichten en wel op twee heel verschillende manieren. De eerste vol met adrenaline, de tweede gewoon hemels. De eerste van de twee uitzichtlocaties was een brug. Een brug, waar is daar nou bijzonder aan? Nou dit, ik stond helemaal bovenop de brug en dan bedoel ik ook echt helemaal bovenop. Ik ging namelijk een bridgewalk doen. Dan dan ga je gezekerd en onder de begeleiding van een gids over de brug lopen, terwijl het verkeer onder je door scheurt. Dit was echt fantastisch en kan ik ook zeer aanbevelen als je geen hoogtevrees hebt. Ik heb dan ook medelijden met de cameraman van 3 op reis. Toen hij dit moest doen voor de opnames van 3 op reis, ging hij echt door een ware nachtmerrie. Dit wist de gids mij ook te vertellen. Het toeval was, dat ik de zelfde gids had als de cameraploeg van 3 op reis. Hij herinnerde zich ook de presentatrice nog en was het met mij eens dat Evi Hansen een lust voor het oog is.

Euhm goed, waar was ik? Oh ja, the Bridgwalk. De gids vertelde van allerlei indrukwekkende feiten over de brug, zoals het aantal kilo staal dat nodig was, dat het tien jaar duurde om deze 800 meter lange brug te bouwen en dat er in de zomer dolfijn-achtige dieren vanaf de brug waar te nemen zijn. Voor die gene die graag een visueel beeld willen van mijn avontuur hier, moeten nog even geduld hebben. Doordat het niet toegestaan was om losse voorwerpen zoals camera's en telefoons mee naar boven te nemen, heb ik geen foto's kunnen maken terwijl ik boven stond. Echter, de gids heeft wel een paar foto's gemaakt en zodra ik ze binnen heb, zal ik ze uiteraard delen met jullie. Mochten jullie echt geen geduld hebben, kijk dan aflevering 18 van seizoen 10 terug van 3 op reis of google op Brigdewalk Middelfart.

Na twee uur boven te hebben gestaan en genoten te hebben van het uitzicht, was het tijd om verder te reizen. Maar niet voordat ik toch nog even een paar kiekjes te hebben gemaakt van het uitzicht vanaf de brug. Zei het dan vanaf wegdek niveau, maar toch. Vervolgens ben ik doorgereden naar de Himmelbjerget, zo'n 40 km ten westen van Aarhus. Deze berg/heuvel doet zijn naam echt eer aan. Zolang het geen super slecht weer is, is het uitzicht vanaf deze plek echt hemels. Je kunt hier heel goed een frisse wind door je neus laten waaien. Dit kun je doen door gewoon op je luie achterste te blijven zitten of door een wandeling te maken door dit prachtig gebied. Ik koos voor het tweede en deed me dan ook echt heel goed. Echter kon ik niet al te lang blijven op deze plek. Ik had nog een auto rit van 175 km voor de boeg naar mijn laatste overnachting en moest daar voor 17:30 zijn, anders zou ik niet meer binnenkomen. Althans dat is wat de website zei. Want toen ik daar arriveerde rond 18:00, was het hotel nog gewoon open en kon ik zonder problemen mijn sleutel krijgen. Dit hotel was wel lastig te vinden. Dit kwam namelijk doordat het een verbouwde sportcomplex was. In de meeste kamers, herkende je de structuur van kleedkamers nog wel. Omdat er geen restaurant aanwezig was, heb ik mijn paasdiner moeten nuttigen in de kantine van de nabij gelegen golfclub, wat gelukkig maar vijf minuten lopen was. Na hier lekker een soepje, burgertje en biertje te hebben gehad, was ik eigenlijk van plan om net zoals de andere avonden gewoon te relaxen op mijn kamer. Echter werd ik door de hotel eigenaar uitgenodigd om samen met een paar maten van hem te gaan pokeren. Hier had ik wel zin in en ook al was ik de enige die niet voor de prijzenpot ging, was ik uiteindelijk wel de winnaar en heb die avond toch maar even een mooie 50 euro gewonnen. Is toch leuk bijkomstigheid op eerste paasdag. Inmiddels was het wel na twaalven en ben dan ook maar gaan slapen.

De volgende en tevens laatste dag, begon een stuk beter dan de dag ervoor. Hier was namelijk wel ontbijt, wat je ook mag verwachten van een hotel. Deze laatste dag stond vooral in het teken van de terugreis. Maar niet voordat ik een oud Vikingfort had bezocht. Of in ieder geval, de plek waar ooit een Vikingfort stond. Deze plek was een mooie afsluiting van mijn roadtrip door het oosten, zuiden en midden van Denemarken. Het is niet heel groot, maar geeft wel een goed beeld van hoe het er vroeger uitzag en toont daarnaast ook vondsten die zijn gedaan in en rondom het fort, met als hoogte punt een heus Vikingschild.

Na hier een uurtje te zijn geweest, was ik dood op en heb ik na een reis van 800 km de Audi weer afgeleverd op de plek waar het een paar dagen daarvoor allemaal begon, de verhuurder.

Tot de volgende update mijn waarde lezers.

Groet,

Wouter